هنگام بررسی شماتصفیه فاضلابفرآیند، با تعیین آنچه که برای رفع نیازهای تخلیه باید از آب حذف کنید، شروع کنید. با تصفیه شیمیایی مناسب، می‌توانید یون‌ها و جامدات محلول کوچک‌تر و همچنین جامدات معلق را از آب حذف کنید. مواد شیمیایی مورد استفاده در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب عمدتاً شامل موارد زیر هستند:لخته‌ساز، تنظیم کننده Ph، منعقد کننده.
لخته‌ساز
فلوکولانت‌ها در طیف وسیعی از صنایع و کاربردها استفاده می‌شوندبرای کمک به حذف جامدات معلق از فاضلاب با تغلیظ آلاینده‌ها به صورت ورقه‌ها یا «لخته‌ها» که روی سطح شناور می‌شوند یا در کف ته‌نشین می‌شوند. همچنین می‌توان از آنها برای نرم کردن آهک، تغلیظ لجن و آبگیری جامدات استفاده کرد. لخته‌سازهای طبیعی یا معدنی شامل سیلیس فعال و پلی‌ساکاریدها هستند، در حالی که لخته‌سازهای مصنوعی معمولاً پلی‌اکریل‌آمید هستند.
بسته به بار و ترکیب شیمیایی فاضلاب، لخته‌سازها ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با منعقدکننده‌ها استفاده شوند. لخته‌سازها با منعقدکننده‌ها متفاوت هستند، زیرا آنها معمولاً پلیمر هستند، در حالی که منعقدکننده‌ها معمولاً نمک هستند. اندازه مولکولی (وزن) و چگالی بار آنها (درصد مولکول‌های دارای بار آنیونی یا کاتیونی) می‌تواند برای "متعادل کردن" بار ذرات موجود در آب و ایجاد خوشه‌بندی و دهیدراته شدن آنها متفاوت باشد. به طور کلی، لخته‌سازهای آنیونی برای به دام انداختن ذرات معدنی استفاده می‌شوند، در حالی که لخته‌سازهای کاتیونی برای به دام انداختن ذرات آلی استفاده می‌شوند.
PH تنظیم کننده
برای حذف فلزات و سایر آلاینده‌های محلول از فاضلاب، می‌توان از تنظیم‌کننده pH استفاده کرد. با افزایش pH آب و در نتیجه افزایش تعداد یون‌های هیدروکسید منفی، این امر باعث می‌شود یون‌های فلزی با بار مثبت با این یون‌های هیدروکسید با بار منفی پیوند برقرار کنند. این امر منجر به فیلتر شدن ذرات فلزی متراکم و نامحلول می‌شود.
منعقدکننده
برای هر فرآیند تصفیه فاضلاب که مواد جامد معلق را تصفیه می‌کند، منعقدکننده‌ها می‌توانند آلاینده‌های معلق را برای حذف آسان، متراکم کنند. منعقدکننده‌های شیمیایی مورد استفاده برای پیش‌تصفیه فاضلاب صنعتی به یکی از دو دسته آلی و معدنی تقسیم می‌شوند.
منعقدکننده‌های معدنی مقرون‌به‌صرفه هستند و می‌توانند برای طیف وسیع‌تری از کاربردها مورد استفاده قرار گیرند. آنها به‌ویژه در برابر آب خام با هرگونه کدورت کم مؤثر هستند و این کاربرد برای منعقدکننده‌های آلی مناسب نیست. هنگامی که به آب اضافه می‌شوند، منعقدکننده‌های معدنی از آلومینیوم یا آهن رسوب می‌کنند، ناخالصی‌های موجود در آب را جذب کرده و آن را تصفیه می‌کنند. این به عنوان مکانیسم "جارو کردن و لخته‌سازی" شناخته می‌شود. اگرچه مؤثر است، اما این فرآیند مقدار کل لجنی را که باید از آب حذف شود، افزایش می‌دهد. منعقدکننده‌های معدنی رایج شامل سولفات آلومینیوم، کلرید آلومینیوم و سولفات فریک هستند.
منعقدکننده‌های آلی دارای مزایای دوز کم، تولید لجن کم و عدم تأثیر بر pH آب تصفیه‌شده هستند. نمونه‌هایی از منعقدکننده‌های آلی رایج شامل پلی‌آمین‌ها و پلی‌دی‌متیل دی‌آلیل آمونیوم کلراید، و همچنین ملامین، فرمالدئید و تانن‌ها هستند.
زمان ارسال: ۲۹ مارس ۲۰۲۳