لخته سازی و لخته سازی معکوس

لخته سازی
در زمینه شیمی، لخته سازی فرآیندی است که طی آن ذرات کلوئیدی از یک رسوب به شکل لخته یا پوسته پوسته از یک سوسپانسیون به صورت خود به خود یا با افزودن یک زلال ساز خارج می شوند. این فرآیند با رسوب متفاوت است زیرا کلوئید فقط در مایع به عنوان یک پراکندگی پایدار قبل از لخته سازی معلق می شود و در واقع در محلول حل نمی شود.
انعقاد و لخته سازی فرآیندهای مهمی در تصفیه آب هستند. عمل انعقاد این است که ذرات را از طریق فعل و انفعالات شیمیایی بین منعقد کننده و کلوئید بی ثبات و جمع می کند و با لخته سازی ذرات ناپایدار، ذرات ناپایدار را لخته می کند و رسوب می دهد.

تعریف اصطلاح
طبق تعریف IUPAC، لخته سازی «فرایند تماس و چسبندگی است که در آن ذرات پراکندگی خوشه هایی با اندازه بزرگتر را تشکیل می دهند».
اساساً لخته سازی فرآیند افزودن یک لخته کننده برای بی ثبات کردن ذرات باردار پایدار است. در عین حال، لخته سازی یک تکنیک اختلاط است که تجمع را ترویج می کند و به نشست ذرات کمک می کند. منعقد کننده رایج Al2 (SO4) 3• 14H2O است.

فیلد برنامه

فن آوری تصفیه آب
لخته سازی و رسوب به طور گسترده در تصفیه آب آشامیدنی و در تصفیه فاضلاب، آب طوفان و فاضلاب صنعتی استفاده می شود. فرآیندهای تصفیه معمولی شامل گریتینگ، انعقاد، لخته سازی، رسوب، فیلتراسیون ذرات و ضدعفونی است.
شیمی سطح
در شیمی کلوئیدی، لخته سازی فرآیندی است که طی آن ذرات ریز به هم چسبیده می شوند. لخته ممکن است سپس به بالای مایع شناور شود (ماده رنگ)، در ته مایع ته نشین شود (رسوب شود) یا به راحتی از مایع خارج شود. رفتار لخته سازی کلوئید خاک ارتباط نزدیکی با کیفیت آب شیرین دارد. پراکندگی زیاد کلوئید خاک نه تنها مستقیماً باعث کدورت آب اطراف می شود، بلکه به دلیل جذب مواد مغذی در رودخانه ها، دریاچه ها و حتی بدنه زیردریایی ها باعث ایجاد اتروفیکاسیون می شود.

شیمی فیزیک
برای امولسیون ها، لخته سازی، تجمع قطرات منفرد پراکنده را توصیف می کند تا تک تک قطرات خاصیت خود را از دست ندهند. بنابراین، لخته سازی مرحله اولیه (ادغام قطرات و جداسازی فاز نهایی) است که منجر به پیری بیشتر امولسیون می شود. فلوکولانت ها در استخراج مواد معدنی استفاده می شوند، اما می توانند در طراحی خواص فیزیکی غذا و دارو نیز استفاده شوند.

DEFLOCULATE

لخته سازی معکوس درست برعکس لخته سازی است و گاهی اوقات ژل شدن نامیده می شود. سیلیکات سدیم (Na2SiO3) یک مثال معمولی است. ذرات کلوئیدی معمولاً در محدوده pH بالاتر پراکنده می شوند، به جز قدرت یونی پایین محلول و غلبه کاتیون های فلزی تک ظرفیتی. مواد افزودنی که از تشکیل لخته های کلوئیدی جلوگیری می کنند، ضد لخته نامیده می شوند. برای لخته سازی معکوس از طریق موانع الکترواستاتیک، اثر فلوکولانت معکوس را می توان با پتانسیل زتا اندازه گیری کرد. بر اساس فرهنگ لغت پلیمرهای دایره المعارف، ضد لخته سازی عبارت است از "حالت یا حالت پراکندگی یک جامد در یک مایع که در آن هر ذره جامد مستقل و غیر مرتبط با همسایگان خود باقی می ماند (مثل امولسیفایر). سوسپانسیون های غیر لخته دار دارای بازده صفر یا بسیار کم هستند.
لخته سازی معکوس می تواند در تصفیه خانه های فاضلاب مشکل ساز باشد زیرا اغلب منجر به مشکلات ته نشینی لجن و بدتر شدن کیفیت پساب می شود.